ازمظاهرتمدن جدید ومدرنیته وپست مدرن ودنیای جدید کثرت درهمه چیز است یعنی عدد وارقام یعنی کمی گرائی یعنی همه چیز را با شمارش کردن نشان دادن.

توجه به کمیت هرچند دربعضی امورخوب وهنجاراست وسبب توسعه وپیشرفت می شود لکن مرتب دمیدن درشیپورکمیت بدون توجه به ابعادآن خسارتهای جبران ناپذیری برای انسان وانسانیت وبحث ما طلاب وحوزه های علمیه دارد.

امروز که معاونت های فرهنگی وتهذیبی وغیره درمدارس علمیه ایجاد شده مرتب تولید برنامه می کنند وبه مدارس ابلاغ می کنند . واقعا چقدراینها کارشناسی دقیق شده است؟؟

نمونه بارزآن را دربرنامه های فوق برنامه وفرهنگی وهنری وورزشی واخلاقی ومشاوره ای واردوئی وهمایش ها وجشنواره ها وتعداد کتاب و مجله ومقاله وغیره درحوزه های علمیه می توان دید.

رشد آمارو عدد را درتمامی این موارد نشانه پیشرفت می دانیم. درصورتیکه این با ارزیابی معرفتی ودینی ما قابل قبول نیست . مهم این است که بدنبال این برنامه ها وهزینه و کتابها وسایتها ومقاله ها و....چقدرانسان مومن مجاهد وعالم ربانی بوجود آمده است.

شما به اعلامیه ها وپیامک ها وبرنامه های اعلام شده کافی است توجه ونظری بیندازید.

درابتداء هرچند نشان ازرشد وتوسعه برنامه های غیردرسی درحوزه های علمیه بنظرمی آید وپاسخ به نیازهای مثبت طلاب درنظام های جدید آموزشی وتربیتی است لکن توجهی به ابعاد آن بصورت کامل نمی شود.

اینها سبب بوجود آمدن چندین مشکل جدی درحوزه های علمیه شده است:

1-افت تحصیلی و ملا نشدن طلاب. یعنی توسعه ظاهری وکمی طلبه پیدا کرده است ولکن عمق ندارد.

2-اسباب سردرگمی طلاب وغافل شدن ازهدف اصلی حوزه های علمیه که عبارت است از(تحصیل ؛ تهذیب؛ دفاع ازدین؛ تبلیغ؛ اجتهاد؛نیازهای فردی واجتماعی انسان معاصر).

3-عدم بودجه کافی برای برآوردشدن واجرائی شدن این همه برنامه درمدارس.

4-عدم توان مجریان فرهنگی درمدارس ازفشاراین همه برنامه ها.

5-عدم فرصت فکروبرنامه شخصی طلبه برای خود . ممکن است طلبه کتاب غیردرسی میخواهد مطالعه کند یا دریک رشته ورزشی بصورت تخصصی ورود پیدا کند؛ ولی با اجباری بودن آن برنامه های فرهنگی این فرصت برای علایق شخصی خود پیدا نمی کند.

6-بوجود نیامدن علمای ربانی.

درصورتیکه با انتخاب هوشمند چند برنامه محدود فرهنگی تربیتی درمدارس علمیه مثل نماز جماعت وورزش صحیح وآموزش خوشنویسی وغیره می توان بنوع صحیح نیازطلاب معاصرراپاسخگو بود. وبرنامه ها بصورت جامع ومانع وبا مخاطب شناسی دقیق عرضه کرد.

هرچند کثرت گرائی وعدد ورقم سبب شده است ما نسبت به گذشته آمارطلاب ما افزایش پیدا کرده باشد ولی آیا خروجی دلخواه علما ومراجع ورهبری فراهم شده است.

ما نباید ایجاد نیازکاذب ومصنوعی درطلاب بوجود آوریم.

مانباید مرتب پاسخگوی فرعونیت نفس انسانی باشیم.

ما نبایدازالگوهای غیرالهی وغیرانسانی خط بگیریم.

مانباید دنبال کثرت گرائی برنامه های فرهنگی برای طلاب باشیم.

آیا با این کثرت گرائی ما امروز طلابی مثل گذشته ازنظرمعنویت واخلاق وتهذیب خواهیم داشت؟

آیا بزرگان وقله های علم وتهذیب باچنین برنامه هائی به آن مقامات علمی ومعنوی رسیدند؟

هرچند که بخش ناچیزی ازاین برنامه ها رابرای رشد طلاب معاصرمفید می دانیم لکن برنامه های موجود غیرقابل توجیه است؟؟/

چندوقت پیش رفته بودم دریک روستائی که حدود 500 نفرجمعیت داشت ویک مسجد نیمه ساخته با وضعیت غیرمناسب ؛ سرویس بهداشتی کثیف ؛ یک اطاق کوچک محقرانه وخاک آلود داشت یک اعلامیه نسبتا بزرگ با چندین کاغذ دستنویس پشت شیشه آن زده بودند برروی آن اعلامیه بزرگ نوشته بود:

کلاس کامپیوتر؛ جنگ نرم؛ مدیریت فرهنگی؛ امداد ونجات ؛ قرآن؛ احکام , عقاید ؛ خیاطی؛ آشپزی؛ طب اسلامی؛ اندیشه مطهر؛ فن بیان؛کارگاه بصیرت سیاسی؛ مهارتهای زندگی ؛ فرزند پروری؛ آموزش کتابداری؛ اردوی قم وجمکران ومشهد ؛ شنا؛ ..... وخیلی چیزهای دیگرکه یادم نیست . چنددقیقه اینها را می خواندم . استادش کو ؛ بودجه اش کو؛مخاطبش کو؛مکان وامکاناتش؛ نیازسنجی ؛ و.....خیلی ذهنم رابخودش مشغول کرد . یکدفعه یاد خودم ومسئولیتم وحوزه علمیه وطلاب آمدم.

اهل معرفت می فرمایند: بزرگترین هنردین این است که ما راازکثرت گرائی درعالم دنیا نجات می دهد وبسوی وحدت (خداوند تبارک وتعالی) سوق می دهد. ماخلقت الجن والانس الا لیعبدون سوره ذاریات، 56آیه.